Vandaag ben ik de weggeefwinkel buitengestapt met lege handen. En toch had ik sinds lang weer het gevoel iets heel waardevols mee naar huis te nemen. Gratis geschonken door een van onze klanten.
Ik zag vrouwen de deur buitenstappen met kledij, gevolgd door kinderen met speelgoed. Een kunstenares zocht tussen de boeken naar oude exemplaren. Een oudere man snuffelde tussen wat overgebleven spulletjes. Wat voor de ene persoon een afgeleefd stuk is, kan voor een andere nog van pas komen en van waarde zijn. Zo heeft iedereen wel iets dat ze hopen te ontdekken, iets waar ze blij van worden.
Wat ik vandaag herontdekte en wat mij een gevoel gaf dat waardevoller was dan alle spullen in de winkel samen, was het besef dat wat we doen wel degelijk een verschil maakt. Soms lijkt iets wat je al lang doet, iets heel gewoons. Met de tijd is ook de verwondering weggeëbd.
"Kijk, Jan. Dit hebben we gekregen van een klant." Vrijwilligster Yvette liet me een kleurrijke prentkaart zien. Eentje waar duidelijk tijd, moeite en liefde ingestoken was. "En kijk ook eens naar de achterkant." Daarop hing een briefje met een zwierig handschrift. Een oprecht en hartelijk dankjewel voor al onze vrijwilligers.
Terecht, want het is niet iets gewoons wat ze elke week weer klaarspelen. We geven de mooie prentkaart, de lieve woorden een plaatsje in onze keuken, goed zichtbaar voor elke vrijwilliger, zodat zij net als ik steeds weer herinnerd worden dat wat ze doen heel erg waardevol is. 💛
Reactie plaatsen
Reacties